Veel organisaties zijn zich bewust van de verschillen in generaties op de werkvloer. Zij richten hier hun human resource management op in. Maar is het wel zo dat deze generatieverschillen bestaan en extra aandacht behoeven? Of is dit een hype en een mythe?
Volgens de ‘generatiedenker’ bestaat de maatschappij momenteel uit vijf generaties: de stille generatie, de babyboomgeneratie, generatie X, generatie Y en de generatie van digital natives. Ook de wetenschappelijke literatuur benoemt veelal dezelfde generaties.
Er lijkt een consensus te bestaan onder managers en consultants dat generaties fundamenteel van elkaar verschillen in hun werkwaarden en –attituden. Organisaties moeten hun aanpak hierop afstemmen. Om bijvoorbeeld de jongste generatie werknemers aan te trekken, te motiveren en te behouden, zouden zij hen fundamenteel anders moeten behandelen dan werknemers van oudere generaties.
Zijn bovenstaande claims en assumpties wel gebaseerd op wetenschappelijke literatuur? Moeten we verschillende generaties anders behandelen op de werkvloer?
Onderzoekers Stassen, Anseen, en Levecque (2016) geven hier duidelijkheid over in hun artikel: ‘Generatieverschillen op de werkvloer: een systematische analyse van een mythe’. LTP heeft toestemming gekregen van de (tweede) auteur om dit artikel te tonen op deze website.